przeciętny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przeciętnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stanowiący wynik dzielenia sumy pewnych składników przez ich liczbę; średni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciętna płaca. Przeciętny pobór… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciętny — zjadacz chleba zob. zjadacz … Słownik frazeologiczny
przeciętny — przeciętnyni 1. «będący ilorazem sumy pewnych składników przez ich liczbę» Przeciętna szybkość jakiegoś pojazdu. Przeciętny zarobek. 2. «nie odbiegający od normy, taki, jakiego się najczęściej spotyka, zwykły, średni, pospolity» Przeciętny… … Słownik języka polskiego
przeciętny Kowalski — Przeciętny, zwykły mężczyzna Eng. A very average and unremarkable man … Słownik Polskiego slangu
przeciętny zjadacz chleba — Przeciętny, zwykły mężczyzna Eng. A very average and unremarkable man … Słownik Polskiego slangu
zjadacz — (Przeciętny, zwykły itp.) zjadacz chleba «człowiek zwyczajny, niczym się niewyróżniający, bez wyższych ideałów, o przyziemnych zainteresowaniach»: Z tym większą więc satysfakcją śledzę zainteresowanie problematyką ochrony środowiska szerokiej… … Słownik frazeologiczny
przeciętniak — Przeciętny, zwykły mężczyzna Eng. A very average and unremarkable man … Słownik Polskiego slangu
taki — tacy, odm. jak przym. 1. «zaimek zastępujący przymiotniki (niekiedy też inne części mowy, a nawet całe zdania) użyte już w zdaniu lub w kontekście» Jest sprytny, ale takich tu nie trzeba. Przykra jest taka pogoda. Taki już jest. Taki zawsze… … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
maluczki — maluczkiczcy 1. przestarz. zdr. od mały. 2. podn. «nie wyróżniający się niczym, nie wybijający się; przeciętny, skromny» maluczki, maluczka w użyciu rzecz. «przeciętny, skromny człowiek» Gorszyć maluczkich … Słownik języka polskiego
standard — m IV, D. u, Ms. standardrdzie; lm M. y «przeciętna norma, przeciętny typ, model; wyrób odpowiadający określonym wymogom; wzorzec» Niski, wysoki standard mieszkania, życia. Wyroby o standardzie europejskim, światowym. ∆ Standard życiowy… … Słownik języka polskiego
